In het huwelijksvermogensrecht zijn er verschillende basisstelsels. Als je zelf niets hebt geregeld en dus geen huwelijkscontract hebt opgemaakt dan val je automatisch onder het wettelijk stelsel. Als de regels van het wettelijk stelsel niet interessant zijn voor jullie situatie kan er een huwelijkscontract worden opgemaakt waarin jullie kiezen voor een totaal andere regeling. Er is een hele ruime contractvrijheid waar huwelijkspartners gebruik van kunnen maken. Zo zijn er een aantal stelsels uitgewerkt door de wetgever die je als uitgangspunt kan gebruiken en waar je zelf nog aanpassingen aan kan toevoegen om de regeling op maat te maken voor jullie persoonlijke situatie. Deze basis stelsels zijn: het stelsel van algehele gemeenschap en het stelsel van scheiding van goederen.
In dit artikel gaan we verder in op het stelsel van algehele gemeenschap.
Het stelsel van gemeenschap van goederen is steeds aanwezig als de beroepsinkomsten van de echtgenoten, automatisch en van rechtswege in het gemeenschappelijk vermogen terechtkomen. Het lot van de beroepsinkomsten is dus steeds de bepalende factor om te weten wat voor stelsel er van toepassing is op de echtgenoten.
In dit stelsel zijn er dus geen of amper goederen of gelden die tot het eigen vermogen van de echtgenoten behoren. Alles komt terecht in het gemeenschappelijke vermogen van de echtgenoten. Als één van de partners een erfenis verkrijgt zal zelfs dit in de regel aan het gemeenschappelijke vermogen toebehoren. Enkel als de erflater uitdrukkelijk heeft bedongen dat de erfenis maar aan één van de echtgenoten mag toekomen blijft dit eigen. Het gemeenschappelijke aspect is niet enkel op inkomsten van toepassing, ook schulden zijn gemeenschappelijk.
Als je kiest voor een stelsel van gemeenschap van goederen ben je dus op alle vlakken economisch met elkaar verbonden. Hier tegenover staat het andere uiterste, namelijk het stelsel van scheiding van goederen. Hierop gaan we verder in het artikel: Het stelsel van scheiding van goederen.